Franco,terror ou risas?

Xa sei que sabedes que era malo, non vos vou contar nada de él, xa que aparece moi ben en calquera parte, o único que vou facer vai ser contaros a súa historia dende o meu punto de vista e non creades que con velo vos chega para un examen, por que isto é unha caricaturización chapuceira que fixemos uns amigos, espero que vos guste e grazas polo voso tempo.Pínchame

A nosa terra

Que é Galicia para ti? Non existe una resposta correcta xa que o son todas por que Galicia é moitas cousas, verde,florida,invernal...
Invítoche a reflexionar e pensar durante un chisco o que é para ti, a ver canta imaxinación tés.
Non só se trata de pensar na paisaxe, tamén na gastronomía, cultura, historia, personaxes célebres e todo o que poidas lembrar.Para min existen varios tipos de Galiza , está a de cidade como Madrid, una gran urbe na que todo se parece a ciudades como NY,Londres...

Despois está a mítica rural, todo campo, a rúa sen pavimentar, a xente coñecendose toda entre sí... e ademáis é o estereotipo de Galicia, cousa que non se entende cando cada vez hai máis ciudades e nos vamos modernizando.

E por último tamén está a que compaxina todo, na que se te afastas un par de kilómetros no verdor non sabes voltar, aínda que escoitas os ruídos dos motores.

 Agora que sabedes o que pensó eu, pensade vós como cando éramos cativos e imaxina toda a historia de Galicia, todo o que é contado imaxínao mentres pasa o tenpo.Imaxina un castro, imaxina a Roi Xordo, imaxina ás Irmandades e imaxina tamén o malo.Claro que todos os sitios teñen historias pésimas e crueis, pero é parte de nós e non debes de esquezelo, imaxina a conquista dos romanos, os mortos nas revolucións que fixemos, a ditadura e a Guerra Civil...

 Imaxina todo isto e entenderás Galiza.

Galicia para un

Existen moitas formas de definila,xa sexa como un lugar onde a chuvia é o normal, incluso no verán. O problema é que Galicia non se pode definir, síntese como cando comes ó polbo á feira ou cando paseas baixo a chuvia polos bosques e sentes ese enxebrismo local. Galicia tamén é estar na praia os poucos días que se pode e non querer marchar, aínda que non todo é bó, xa que é moi puñetera cando marchas dela e che crea esa morriña de empanada ou ribeiro, pero os de verdade e non destos industriais, senón o natural, os nosos chourizos, as nosas vacas, as nosas carnes... A ver onde encontras esa calidade fóra.

 Ás veces neva moito

Moita xente cando pensa en lugares paradisíacos entende sitios como Hawai, illas varias,París... e eu preguntome, que caralo nos falta para ser un lugar así?E non vale dicir o clima por que Londres tamén o ten así e mira a diferenza de status. Queres ir de tapas ou cañas?Podes e quedas farto. Queres ir de excursión temática? Tes a Catedral de Santiago, os famosos megalitos,(que somos o lugar que máis ten).Queres relaxarte? Temos spa,casas rurais e todo o que queiras.Pidas o que pidas o temos, entón, por que se nos toma aínda por unha comunidade atrasada? Para min Galicia ten ese tópico aínda que non o mereza, xa que despuntamos en moitas cousa que xa teño mencionado. O temos todo e non pedimos tanto, só unha visita para coñecer este lugar mellor e comprender por que a xente estranxeira que ven queda prendada de nós.

Como acabaremos?

Eu quero pensar que ao final acabarei do que quero , con cartos no colchón e todo iso pero vindo como están as cousa non se sabe.Agora din que as pensións non van a chegar para a miña xeración e que é por todo o que rouban os corruptos, cos "Papeis de Panamá" agora e co que nos espera. Eu penso que ao final vai haber unha guerra ou algo que nos marcará, ou outra crise do crudo, algo así do estilo por que estamos a facer o parvo. Hai que apostar por enerxías renovables, controlar as novas enfermidades como o zika, ébola... sempre e cando se poida claro, é dicir, se en Galicia pódese subsistir prácticamente con enerxía eólica, mareomotriz, hidráulica... faise carallo e listo. Tanto acordo para evitar contaminar e ao final a verde Galiza será deserto todo por que os ríos se secarán e as árbores se marchitarán. Acábase antes razoando de verdade e ignorando o que din os países que non poden gozar deses privilexios de asumir a enerxía en renovable coma nós. Por que temos que facer o que manda , por exemplo, Xapón cando nós o podemos facer doutra maneira mellor? Galicia pode acabar de dúas maneiras penso, ou verde e florida como agora ou negra e podre, e asegúrovos q
ue máis de un o quere así por que teñen envexa de nós, da nosa cultura, historia e todo, por iso a xente de moito poder non quere beneficiar a Galicia e non o invento, hai feitos, por exemplo que no reparto dos cartos somos dos que menos temos sendo xa non dos que menos deuda co Estado teñen, senón dos poucos que teñen saldo positivo pero como non queren que despuntemos do resto o compensan desa maneira.E todo isto é un ciclo por que sempre é e foi así, pois eu te digo que a miña xeración non é parva, somos espabilados e con gañas de cambiar o mundo empezando por Galicia, posto que a maioría das enxenerías que se ofertan son cubertas por personas galegas, eses "paletos de pobo" como nos chaman o resto.

Pois espera a ver senón somos capital dentro de 20 ou 30 anos por que a este paso o petamos.Estamos cambiando e xa estamos empezando a despuntar en varios sectores, téxtil(Inditex), deportivo(Gómez Noia,Lucas Pérez), alimentación(a nosa cultura do norte) etc. Todo cambia e non sabes como afrontalo polo que o desprecias aínda que teñas envexa pura.
Según as últimas encostas, a xente prefire o campo e natureza fronte á cidade, polo que é cuestión de tempo e acabaremos sendo máis grande todavía e máis todo.
En conclusión, vamos a por todas e aínda que a xente non nos entenda agora ou malinterpreten as nosas gañas de ser nós mesmos para triunfar xa o verán, aínda que ao principio fallemos, mentres nos levantamos e avanzamos hai que ter fé, ou polo menos non criticarnos por que seremos a próxima capital española e actuaremos en consecuencia. e non son ameazas, é o futuro.

O futuro, certo ou incerto?

É un tema particularmente discutible para min por que non me gusta cando a xente e sobre todo os adultos che din cousas como "eu iso xa ó vin" ou "xa verás como pasa isto por que non fás o que te digo". A ver, que che ocorrese a ti non significa que me teña que pasar a min por que ao mellor non o fago como o fixeste ti, por exemplo, e o mismo pasa co resto. Hai "expertos" que afirman que Galicia desaparecerá por que ten unha poboación vella, que os mozos vanse en busca de oportunidades e blablablá. Pois ben. eu che digo, sabes o que vai pasar?Eres adiviño?Non, verdade? Pois cala por que así fas que a xente se vaia por que como un "experto" afirma que a xente se vai, os mozos non van a ser tontos e se irán, irse a onde? Se non hai traballo en ningures!
Por iso digo que temos que ser optimistas, ninguén sabe o que sucederá mañán , para ben ou para mal, así que o que podes facer é intentar cambiar ti para que , quizáis, cambien algunhas cousas.
Segundo o IGE(podedes mirar aquí todas as estatísticas que querades), Galicia tiña o ano pasado 2.732.347 de habitantes polos 46.624.382 de España.en comparación somos ínfimos, para ser una comunidade con tanta historia,cultuta, aportación ao PIB nacional... e despois no reparto dos cartos somos dos que menos recibimos.Así claro que desaparecemos, como vamos a construír edificios e instalacións para atraer á xente, parece que o fan adrede. Pero ao que vamos, que pasará? Se ninguén o sabe , por que deixarnos influenciar?Segundo as historias que nos contan podemos acabar de dous maneras dentro de 40 anos, ou ben podemos acabar en plan futuristas, con todo de cores brancos e azuis ou destruidos pola rebelión das máquinas ou por nós mismos, é certo ou non?

Este non é escenario para Galicia, será máis ben unha cousa coma a de agora por que sempre chegan tarde as cousas , a industrialización, a electrónica...Esta é a miña opinión e é o que a xente debe facer, opinar, pero non afirmar por que o futuro é incerto e complexo, esa sensación de non saber o que pasará fagas o que fagas. Por este motivo existen persoas que queren viaxar ao futuro para saber como é , pero o dos viaxes no tempo ninguén se atrevería a facelo. De ser esto posible, sería o futuro certo e predecible? E para que? Para ver o que pasará dentro de 100 anos? Que máis che dá se non vas a estar aquí para usar os novos avances no que sea! Por iso penso que é un tema discutible, por que haberá xente que diga que podemos obter novas tecnoloxías, culturas... e entón daste conta de que xa só por saber iso que antes non sabías xa é o futuro.É un tema complicado e difícil de entender e explicar,como non sabemos o que vai a pasar dentro de x anos é absurdo pensar en como sería por que calquer cambio que ocorra  por minúsculo que sea o altera, igual que o famoso "efecto mariposa", de que se alteras unha parte do tempo, repercute no contrario, por exemplo, se vas ao pasado e matas a Hitler antes de que faga o seu, non sabes como repercutiría no futuro por moitas ideas que teñas. Polo tanto e para rematar vou dicir unha cousa, o futuro é incerto e é absurdo dicir como será, podes pensar como queres que sexa, pero para qué? Se o pasado non o podemos recuperar por que xa é pasado e se o futuro é incerto aínda que intentemos créalo á nosa  maneira, que nos queda? O agora, o momento, o presente, e hai que disfrutalo por que por iso se chama presente. 

De maior quero ser asasino

En vez de facer una entrada de cada un, vouvos poñer nunha soa a dous asasinos galegos de lenda para que vexades o que se contaba antes E se vos digo que detrás de cada rostro se agocha un asasino despiadado e capaz de matar a calquera?Eu, ti, calquera persoa pode e é una asasina, o único que algúns non se esconden e o fan. Existe a teoría de que os asesinos nacen así, con ansias de matar, pero hai de todo. Existiron asasinos que atribuían os crímenes a voces que llos mandaban ou persoas creadas por elas mesmo para xustificarse.hai algunas que desenrolan problemas mentais e que sen querer facelo están obrigados a matar. Velaquí algú
ns asasinos de lendas galegas:

ARITZ RAMIRO PÉREZ, O Coco


Fillo de pai galego e de nai vasca, foi un asasino galego do século XIX según a lenda. Tiña un problema serio, a hidrocefalia , una enfermidade que consiste na acumulación de auga na cabeza e produce o agrandamento desta. A xente o chamaba "O coco" por iso e chegou a paranoiarse tanto que acabou por odiar a todo o mundo. Na aldea na que vivía o consideraban como un demo e marxinábano, e según algúns datos históricos podería ser pola zona de Pontedeume.Anos máis tarde, cando tería uns 16 empezou a matar gatos e outras alimañas, pero ninguén lle deu importancia. Había una rapaza que lle gustaba e cando foi a decirlle se quería saír con el e ante a negativa de esta, estrangulouna e levouna para o cortello da casa onde a descuartizou e deulla de comer aos porcos para que non quedaran probas. Ante a subida de adrenalina deste acto, seguíu facendo o mal, violando mulleres,roubando e matando. O único que se sabía era que levaba roupa escura e que tiña una gran cabeza. Obviamente a xente do pobo acusou a Aritz destes actos e prendéronno. Foi levado ante a lei e acusado de todo. O resultado foi a pena de morte e cando o levaban para matalo, mordeu a un garda e coa arma de este disparou ao outro co que fuxíu e nunca máis se soupo de el. Tanto foi o medo que tivo o pobo que para asustar á xente dicían que o coco volvería se andaban pola noite sós e por camiños desertos ou se non durmían cando se lles mandaban. De esta lenda naceu a historia do coco que todo o mundo coñece hoxe en día e que tanto medo nos dá.

ANTONIO LÓPEZ SÁEZ . O home da chanfaina

O seguinte asasino é peculiar posto que foi moi intelixente e astuto, vos recomendo que para lelo
non almorzárades moito.
Este home era de pobo ,en pleno século XX, e con todo iso da revolución industrial marchou cara una cidade en auxe, Ferrol. Según a lenda , vivía na zona alta, en Canido e proximidades. Os seus país foran carniceiros de tradición e el seguíu esa tradición.O único que pasaba era que lle faltaba un dedo na man dereita por que de cativo o cortou durante a chanfaina da casa e desenrolou una personalidade múltiple, que cando lle dicían a palabra "chanfaina" volvíase tolo e pasaba a ser a súa cara oposta que mataba e facía de todo coas persoas que o enrabetaron.
Segundo a lenda, un día estaba atendendo a un veciño cando de pronto...
- Hola Toño.
-Boas Xesús.
-Ponme... medio kilo de panceta, media ducia de rabos e 200 gramos de unto.
-6 rabos? E logo tes comida familiar ou que?
-Non,non.É que me gustan moito e así os gardo para varios días, que este ano non fixen chanfaina e...
Nada máis rematar de dicir a palabra, Antonio xirouse e có coitelo de cortar a panceta do porco cortoulle o pescozo con tal forza que a cabeza rodou polo chan e antes de que o corpo caera apuñalouno varias veces. Levouno á parte de atrás, desnudouno e cortoulle o membro viril.
-Tanto rabo para isto, pfff.... , se tanto che gusta xa verás.
Meteuno na gorxa do tal Xesús e cortoulle un dedo, símbolo de que o asasinara él.
Despóis de calmarse e ver a desfeita que fixo envolveuno nunha tea vella e tirouno á ría de Ferrol.
Tempo despóis a xente déuse conta da súa falta e de que nunha vila de alí cerca houbera desaparicións similares, aínda que cesaran. Todo o que sabemos desta lenda é grazas a una suposta carta que deixou Antonio e que explicaba o seu problema, da xente que matara pero dicía que non se acordaba do acto en si. pero que fora el.

Maria Vázquez Suárez, feminista galega

Xa polo título podemos imaxinar que non debeu de acabar moi ben esta pobre rapariga,xa que o de  ter ideas socialistas na época sendo unha muller era complicado, e en efecto acabou asasinada en 1936 pola garda da II República. Unha das fontes de información que temos é o relato de María Victoria, familiar súa.
A priori, "Maruxa" era unha rapaza normal, nada en 1895 en Satiago e filla dun militar e dunha cantineira, que tecía para os nenos aos que ensinaba na escola de Miño, xa que era mestra,
para que non existira distinción de clase.
En 1913 consigue o título  de mestra  e en 1918 é nomeada para a escola de nenas da Pobra do Caramiñal, logo de demorarse a obtención da praza que obtivera en 1917 para un destino en Castellón.Non é ata decembro de 1929 cando consigue a praza de mestra na escola número 2 de Miño,onde é recordada pola súa labor a favor da escola laica e o amor libre.
Interesouse pola pedagoxía dende os seus comenzos para coseguir o que desexaba, os valores que eran demasiados novidosos para a época e que moita xente desprezaba como os bonecos dos semáforos en Valencia, onde puxeron bonecas de mulleres e de homes para a igualdade, aínda que hai xente(incluíndo mulleres) que o ven inútil como o vía a xente polo traballo de Maruxa.
 Militou o PSOE, participou en mitins e diversos actos, e foi fundadora da agrupación socialista de Miño en 1933. Estaba afiliada á sección de ensino da UXT dende 1933 e era socia de agrupacións feministas, destacando nos seus discursos a preocupación polos dereitos das mulleres. En 1933, impartiu unha conferencia no local coruñés da Liga Internacional de Mulleres Ibéricas e Hispano-Americanas.
No momento do golpe militar, María atopábase na Coruña, onde foi detida a inicios de agosto e trasladada ao cárcere de Pontedeume.Estando encarcerada, o 14 de agosto foi destituída como mestra, documento de destitución que asina con pulso vacilante María un día antes do seu asasinato.

Na madrugada do 19 de agosto, falanxistas e gardas civís de Pontedeume sacaron a María do cárcere, xunto con outros presos, e asasinárona nunha praia de Miño, aínda que a súa morte non foi rexistrada ata decembro.

Foi acusada, entre outras cousas, de postular a escola laica e o amor libre, así como de enterrar á súa nai sen rito católico.Tras a súa morte, Xoaquín, o pai, foi obrigado a abandoar Miño e regresou a Vilaescura en 1941, onde lembran que nunca superou o asasinato da súa filla, que o pasou mal toda a vida (ata a súa morte en 1950) e que se fixo un home solitario. Ía todas as tardes a unha pequena casoupa, coñecida hoxe como a “casiña do capitán”, que construíu afastada das casas, cerca de Penabión, a ler o xornal e estar só, mirando o paso do tren aló abaixo cara ao Cabe. Pouco antes de morrer fora un tempo á misa, “por cumplir”, polo que o puideron enterrar no camposanto en Vilaescura, nunha tumba de terra.
Con todo isto, María conseuíu que a xente se dera conta do interese que tiña a xente poderosa de que as cousas non cambiaran e así crearonse os sindicatos para os dereitos das mulleres e todo o relacionado co elas aquí en Galicia.

Pepa a Loba

Este mito ou lenda explica a historia dunha heroína de fins do século XIX e que hoxe en día escasece este tipo de personas. Cando lin a súa historia imaxínabame que era una destas pelis que poñen os domingos polas tardes e que soen ser iguais, de asasinatos e que pouca xente ve. A historia é que Pepa era filla de nai solteira e o seu pai marchou, aínda que voltou despois para violar á nai en presenza da filla e tras deixala en cinta, morreu no parto. Posteriormente, e con 12 anos, foi vivir ao carón dunha tía súa,Dorinda, e que a convertiu en pastora, polo que recibiu o alcume de ¨Pepa a Loba¨  posto que un día mentre coidaba das ovellas apareceu un lobo e coa axuda do seu fiel can, deulle morte. Tras lograr este feito, a súa tía obligouna a pasear coa cabeza da besta para que o pobo vira o valente que fora. Despois desto pepiña abandona a Dorinda e vai a traballar a uns ultramariños propiedade dun irmán do seu pai, que a fai herdeira. Como cabía de esperar o pai volta e mata ao seu irmán e despois dun xuízo inxusto, Pepa é metida na cadea e da que despois fuxiría sendo xa moza e vestida coma un cura. E o primeiro que fai cando escapa non é ir comer una hamburguesa nin nada, senón con sede de vingaza logra matar ao seu pai coa axuda do seu can que chama ¨Lueiro¨ e a partir de aquí se forxa a lenda.

Aínda que non se sabe se únicamente existiu unha, por que actuou en Ferrol,Ourense, Vigo... é un símbolo para as mulleres como se decimos que para o home é o Cid campeador. O seu alcume tamén é provocou discusións xa que a mayoría propón que o nome de ¨A Loba¨ fai referencia á Serra da Loba. Outros din que ven dunha marquesa ou condesa cun nome parecido pero eso non lle resta importancia e segredos a esta historia de película tan galega que se se chega a producir podería ser un éxito. O máximo que se conseguiu facer con esta historia é una obra de tetro con Arturo Valls e que aquí os deixo un adianto.Pepa a Loba

Concepción Arenal

Concepción Arenal naceu en "El Ferrol" o 31 de Xaneiro de 1820, nunha familia acomodada. Foi unha importante escritora de carácter realista e de relacionada co feminismo. O seu pai, Ánxel Arenal Costa foi un importante militar que chegou a ser sarxento maior, pero isto non evitou que tivera represións pola súa ideoloxía liberal e por estar en contra do réxime absolutista do rei Fernando VII.
Polas súas entradas e saídas do cárcere, caeu enfermo e faleceu en 1829, deixando orfa de pai a súa filla con tan só 9 anos. Nese mesmo ano marchou coa súa nai María Concepción Ponte Mandiá Tenreiro e as súas irmás Antonia e Luisa, esta última falece ao ano seguinte, a Cantabria á casa da súa avoa paterna onde recibe unha férrea formación relixiosa. En 1834 volve marchar, pero a Madrid grazas a Antonio Tenreiro, o seu tío, e segundo Conde de Vigo, onde estudou para un colexio de señoritas.

 Sete anos despois ingresou como oínte na Facultade de Dereito da Universidade Central de Madrid e vistindo coma un home posto que na época estaba prohibido para as mulleres, asistía tamén a tertulias políticas e literarias... defendendo xa á muller, rasgo que a caracterizou.
En 1848 casou co avogado e escritor Fernando García Carrasco, co que tivo 3 fillos.Este faleceu en 1857 a causa da tuberculosis. Volveu a Cantabria onde coñeceu a Xesús de Monasterio, quen a invitou a fundar en 1859 o grupo femenino das Conferencias de San Vicente de Paúl para axudar aos pobres. Escribe "A beneficiencia, a filantropía e a caridade" en 1860 para a Academia de Ciencias Morais e Políticas baixo o nome do seu  fillo Fernando, finalmente gaña e convértese na primeira muller premiada pola Academia. En 1863 recibiu tamén o título de Visitadora de Cárceres de Mulleres, e foi a primeira en ostentalo ata 1865. Nesta época escribe libros como " Oda á esclavitude", "O reo, o pobo e o verdugo"...

En 1872 fundou a Constructora Benéfica para crear casas aos máis desfavorecidos e tamén axudou a crear a Cruz Vermella de Socorro para os feridos da Guerra Carlista, co qeu publica Estudos Penitenciarios en 1877.

Concepción Arenal foi a muller que introduxo o feminismo en España e un referente para as liberdades que teñen actualmente as mulleres, o poder desempeñar cargos como a avogacía, mediciña... e outras profesións que antes só desempeñaban os homes, polo que as mulleres que a critican non saben o que están criticando, alaban ao conservadorismo extremo, ao internamento da muller na casa e a depender dun home para todo co que resulta , como menos, irónico.

Finalmente a heroína ferrolana falece o 4 de febreiro de 1893 en Vigo,Pontevedra, onde foi enterrada. Outra das cousas que caracterizaron a esta muller foron as súas frases célebres como "Odia el delito y compadece al delicuente"

Revolucións Irmandiñas, o gran Rui Xordo

Quen diría que por unha vez Galicia rebelouse en armas asustando á toda España?
Pois grazas á Revolta Irmandiña de 1467, Galicia deu fin a séculos de feudalismo nunha loita apoiada inesperadamente por unha pequena burguesía emerxente e polos campesiños,debido aos problemas sociais da época como eran a fame, a escasa poboación que quedaba como consecuencia da peste de 1348 e os impostos que tiñan que pagar os campesiños.
En 1230 únense as Coroas de Castela e León e Galicia pasa a ser unha zona de grande importancia, posto que grazas ao seu ruralismo,obtíñanse moitos impostos. Como ven sendo normal en Galicia, o poder da Igrexa era moi grande co que incomodaba á coroa á vez que a burguesía aproveitábase dos labregos.
A revolta tivo lugar entre 1467 e 1469 e foi formada por Alonso de Lanzós anos antes.

A causa desta revolución foron anos de malas colleitas e polo tanto eran imposible de pagar os impostos que lles pedían os señores feudais. Esto unido co caciquismo e o cansos que estaban de aguantar todo, reveláronse máis de 80000 persoas, incluíndo xente eclesiástica que lles axudaban económicamente, burgueses que se levantaron tamén e a maioría dos campesiños.

En  1431,  Roi Xordo (fidalgo de baixa estirpe) dirixíu a Irmandade Fusquenlla , que foi a que se sublevou na Coruña. Pereceu en 1435 na represión posterior e converteuse no símbolo da revolución en Coruña.

Os líderes do movemento eran todos fidalgos .Pedro Osorio liderou no centro de Galicia, principalmente en Santiago de Compostela, Alonso de Lanzós dirixiu o norte de Galicia e Diego de Lemos  encabezounas no sur de Lugo e norte de Ourense.

En Ferrol temos unha rúa adicada a Rui Xordo  aquí, como en case toda España.

Como acto conmemorativo, cada ano hai unha festa que lembra a loita entre os irmandiños e os buegueses no que se pode participar e deixo aquí o tráiler da loita de 2007, unha das mellores que se recordan según os participantes.

 Clickame

Revolucións galegas, Sargadelos

Quen non coñece a famosa cerámica de cores azulados? É un producto que se atopa en calquer cidade e que ten unha orixe non menos curiosa.
Fabrícase  en Sargadelos (no municipio lucense de Cervo, Galicia) e a súa primeira fábrica data de 1806 e creada por Antonio Raimundo Ibáñez, o seu fundador e Marqués de Sargadelos.
A denominación de Marqués de Sargadelos veu por que en 1808 recibiu ese título a mans de Carlos IV, pola súa iniciativa emprendedora na súa fábrica que se adicaba a fabricar loza fina para vaixelas.Este señor era unha persoa do común e que se adicaba á exportación e importación de productos, era como o actual Amancio Ortega e creou un imperio da nada.
Nos seus comenzos contaba coa materia prima necesaria posto que se encontraba moi cerca, e necesitaba a madeira para que a temperatura do lume non baixara á hora da cocción da cerámica, xa que tiña que estar entre 1.100º e 1.200º. En 1809 morreu Antonio Raimundo Ibáñez porque ao saír da súa casa varios veciños a asasinaron coas horcas e fouces debido a que os caciques e ricos da zona confundironos ao decir que obtía a madeira de zonas comúns, que o fume da cheminea era veneno... cando o pobre Marqués só quería mellorar a economía dos traballadores e da zona.

(A antiga fábrica pode visitarse actualmente)

Ata 1832 as pezas de cerámica eran de loza común xa que extraía os minerais da mina que lle otorgou o goberno na cal aínda ninguén había excavado nada.

En 1807 o portugués Xose Antonio Correa de Saa sustituíu ao anterior, Xoán Antonio Pérez, co que aportou novas ideas pola súa experiencia en outras fábricas.

En 1829 chega Hilario marco para substituír ao portugués ata o peche da fábrica en 1832.

En 1835 reábrese a fábrica coa chegada do socio andaluz Antonio de Tapia e Piñeiro.

Entre 1845 e 1862 ten o seu esplendor coa chegada de directores ingleses e aumentou a súa produción,abaratáronse costes e daban traballo a mil familias, ademáis introduciron novos grabados.

En 1875 cerrou a fábrica definitivamente debido á mala situación financieira que tiñan e que iba a chagar(Desastre do 98).

A actual compañía de cerámica de Sargadelos ven dada pola iniciativa de Isaac Díaz Pardo, que viaxou a Arxentina onde crearon o Laboratorio de Formas na metade do século XX,Atopábase ao lado da antiga fábrica en 1970 ata que en 1972 obteu o nombramento de conxunto Histórico Artístico, e empézase a fabricar en azul e marrón dorado e en cor vermella como marca de luxo por que para  obter esa cor encarecíase o prezo.As primeiras obras adicáronse a xente como Rosalía de Castro,Machado,Picasso... e aparte de pratos e vaixela crearon amuletos, xoias, unha colección limitada de fauna... En 1988 creouse un museo onde están recuperadas as pezas de cada período e que se pode visitar. 

E como sei que todo este tocho de texto é moi aburrido, aquí os deixo un enlace para que vexades como se fan estas maravillas ;)

Pínchame

A verdade sobre o Nadal

Moita xente pensa que a Navidade ten que ver coa relixión,con xuntarse toda a familia,tempo de felicidade..., pois merda nun carabullo, a súa verdadeira historia é que se remonta á época dos romanos, cando celebraban a Saturnalia romana, e como era unha festa pagana os relixiosos responderon con outra festa para celebraba ó nacemento de Cristo,e como en inglés fillo  é Son,que se parece á festa que celebraban en honor ao Sol (Sun en inglés), decían que era á festa do nacemento de Cristo.
 Para o  ano 529 d.C., despois  de que o cristianismo fóra convertido en la relixión oficial do estado no Imperio Romano, o emperador Xustiniano fixo da Navidade unha festividade cívica

E outra cousa, Cristo non naceu un 25 de decembro,nin de lonxe!, suponse que naceu a mediados de outono por que como dia a Biblia, había pastores que coidaban das ovellas polo día e noite no deserto ata que comenzaban as primeiras chuvias que eran en outono e en decembro xa non había pastores coas ovellas polo que é imposible que nacese en decembro.

Seguindo desmintindo cousas desta data, hai que dicir que para que o fillo de Deus quede durmindo nun pesebre no mes de decembro é imposible por que se conxela, polo tanto cada vez é máis obvio que se alexa da realidade.

“Santa” era un nombe común para Nimrod en todo Asia Menor, deus do lume que devoraba ós nenos como ofrenda dos seus pais para purificar a súa alma.. Este era tamén o mesmo deus do lume que descendía polas chemineas dos antigos pagáns e o mesmo deus do lume a quen os infantes éranlle quemados e comidos por sacrificio humán, entre aquelos que algunha vez foron o pobo de Deus.

O nome de Papá Noel ven de San Nico, seguidor de Nimrod e polo tanto eran guerreiros e asasinos, e a súa secta era a de "San Nick"

E a árbore? É unha parte moi importante dentro desta festividade e a súa orixe é complexa posto que o actual abeto típico desta festa é de Alemania, na que según contan as lendas o tronco cortado deste árbore representaba a Nimrod e a rama verde que salía de alí representaba á volta á vida daquel ser e para os romanos,exipcios e babilonios eran a palma,palmeira...
En fin, que todo o que vostede pensaba acerca do nadal era erróneo, xa que hai que remontarse moi atrás para dar coa orixe. Actualmente esta festa baséase nas compras, en facer excepcións no aforro e gastar cartos, producto da publicidade das grandes empresas para gañar cartos, e eu non digo que sea malo, ten cousas boas e outras non tanto, como por exemplo que crea postos de traballo para xente necesitada e que os actos da verdadeira doctrina da relixión aflora, como deixar propina,axudar aos máis desfavorecidos... pero si que debería ter máis en conta os verdadeiros detalles,como por exemplo que Papá Noel era verde, e non vermello como é agora. A causa? Coca-Cola, coa súa cor vermella e agora pénsase que sempre foi así e isto hai que evitalo.

Danos colaterais da emigración

Cando falamos da emigración pensamos nun home marchando, ou cun rapaz e ás veces toda a familia pero o normal é que só sexa o home.Se nos paramos a pensar nas consecuencias dunha marcha masiva de homes nóvos,pensamos que pode baixar a natalidade e como consecuencia unha perda da poboación, que se para colmo Galicia tiña pouca xente e a maioría vellos, xa é a repera.

Coa marcha dos homes, as mulleres e os cativiños que quedaban tiñan que traballar sen depender da idade ou se tiña calquera doénza ,polo que as condicións de vida empeoraron en tódolos ámbitos, a nivel cultural como por exemplo os poetas do exilio, que aínda que seguían a escribir non era o mesmo, a nivel financieiro se mellorou un chisco xa que os homes mandaban a maioría dos cartos á familia para poder subsistir.

Nesta época é cando nos damos conta de que as mulleres sacaron o país adiante, grazas ao seu traballo no campo e desempeñando as funcións dos homes fixeron que se notara o menos posible a súa ausencia.Por parte deles, marcharon cara América, principalmente para Arxentina,Cuba e posteriormente Venezuela.Na Arxentina fundaron diversas editoriais galegas do exilio e publicaron numerosas obras xente coma Rosalía de Castro.En Cuba houbera un cambio social moi grande con Fidel Castro, Che Guevara...Foi unha etapa de inestabilidade política. En Venezuela foise moita xente a partir de mediados da época ,xa que non estaba permitido ir cara alí, era unha dictadura como o é hoxe e que viven moi mal co réxime de Maduro,sucesor de Chávez. 

Como consecuencia de que os homes estiveran lonxe das súas mulleres, fóronse con otras mentres estaban alí ou tiveron crioulos, que son fillos de xente de alí e os galegos.Foron moitos os que quixeron voltar cara Galicia pero se viñan os homes ían ter problemas de honra ,honor e por iso moitos quedaron alá.Outros crioulos eran os fillos primoxénitos do home, despois este volvía aquí e tiña outro pequeno, e ás veces viña o crioulo reclamando o que era seu o non o deixaba marchar de América sen que lle dera parte da súa riqueza.

Non todo na emigración foi negativo, aínda que si tivo demasiados problemas para os galegos, pero temos que pensar por qué o fixemos, por que agora se está volvendo a facer coas chamadas ´´fugas de cerebros´´ de xente nova que marcha cára Europa para buscar traballo xa que aquí non hai oportunidades e por iso é polo que sempre hai que ollar cara atrás para poder seguir cara adiante, para sabe como reaccionar aos problemas que se nos voltan presentar uns anos despóis,para non ter que volver a pasar toda esa dor e tódolos problemas secundarios que iso trae.Para que Galicia,principalmente por ter moita xente anciá, poida seguir existindo como comunidade autónoma non podemos permitir que os nosos compañeiros marchen xa que nos levan á ruína demográfica e acabaremos sendo un pobo fantasma.